سیسکو از LISP برای یکپارچه سازی برنامه نویسی استفاده می کند

رایورز – امروزه مجازی سازی شبکه یکی از زمینه های پرطرفدار صنعت شبکه است و زمانی که سیسکو از آن حرف می زند به این معنی است که پای LISP در میان است (Location/Identifier Separation Protocol)؛ پروتکلی که این شرکت در سال 2009 شروع کرد.

LISP روشی را برای کاهش تعداد مدخل ها در جدول مسیریاب (Routing table) روترهای core توضیح می دهد که شرکت ها هنگام تقسیم ترافیک بین حامل های (carriers) متعدد از آن استفاده می کنند. LISP مکانیزم تونل زدن «ترسیم نقشه و کپسوله کردن» را پیشنهاد می کند که توسط روترهای اینترنت مورد استفاده قرار می گیرد.

این پروتکل به طور منطقی یک بلوک از آدرسهای IP را که یک شرکت استفاده می کند به دو تابع تقسیم می کند: یکی برای تشخیص سیستم هایی که از آن آدرس های IP استفاده می کنند و دیگری برای مشخص کردن مکان سیستم هایی که به اینترنت متصل شده اند.

ایده ای که پشت جداسازی مکان یاب ها و تشخیص دهنده های مسیریابی یک آدرس IP است این است که به edge روترهای مجهز به LISP اجازه دهد مکان اطلاعات را یکجا جمع کند تا نیاز به ذخیره میزان کمتری اطلاعات بر روی روترها باشد.

طرفداران می گویند این مسئله باعث می شود LISP برای برنامه های زیر سودمند باشد: multihoming (تکنیکی که برای افزایش قابلیت اطمینان از اتصال اینترنت برای یک شبکه IP استفاده می شود)، mobility، مقیاس پذیری بهبود یافته (improved scalability)، تأمین وی پی ان که توسط مشتری مدیریت می شود و مجازی سازی شبکه و چیزهای دیگر.

LISP به طور مثال برای مجازی سازی شبکه امکان داشتن endpoint متحرک را فراهم می کند که بتوانند هنگام تغییر مکان شناسه خود را حفظ کنند. IP آدرس جداگانه تبدیل به یک overlay لایه سه مجازی می شود که از توپولوژی شبکه فیزیکی جدا می شود.